အလွန်ဆင်းရဲသောထင်းခုတ်သမားတစ်ယောက် ရှားဝုဒ်သစ်တောကြီးအတွင်း
ထင်းခုတ်နေစဉ် မြင်းစီးလာသော လူတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး ရွှေဒင်္ဂ ါးအပြည့်ပါသော
အိတ်တစ်အိတ်ကို ပေးသည်။ လယ်သမားက တအံ့တဩနှင့်မေးလိုက်သည်။
“ခင်ဗျားကဘယ်သူလဲ၊ ဘာလို့ရွှေအိတ်ကို ပေးတာလဲ၊”
“ရော်ဘင်ဟုဒ်ဆိုတာ ငါပဲ၊ လူချမ်းသာတွေကို ဓားပြတိုက်ပြီး ဆင်းရဲတဲ့ လူတွေကို ပေးနေတာ၊ ဒီရွှေတွေအကုန်လုံးကို မင်းကို အပိုင်ပေးတာ”
“ငါချမ်းသာပြီကွ”၊ လယ်သမားက ရွှေအိတ်ကို ကိုင်ပြီးဝမ်းသာအားရ အော်လိုက်သည်။ ဤတွင် ရော်ဘင်ဟုဒ်က ဓားရှည်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပြောသည်။
“ဟုတ်လား၊ ချမ်းသာသွားပြီလား၊ ဒါဆိုရင် ရွှေအိတ်ကို ပြန်ပေး။”
“ခင်ဗျားကဘယ်သူလဲ၊ ဘာလို့ရွှေအိတ်ကို ပေးတာလဲ၊”
“ရော်ဘင်ဟုဒ်ဆိုတာ ငါပဲ၊ လူချမ်းသာတွေကို ဓားပြတိုက်ပြီး ဆင်းရဲတဲ့ လူတွေကို ပေးနေတာ၊ ဒီရွှေတွေအကုန်လုံးကို မင်းကို အပိုင်ပေးတာ”
“ငါချမ်းသာပြီကွ”၊ လယ်သမားက ရွှေအိတ်ကို ကိုင်ပြီးဝမ်းသာအားရ အော်လိုက်သည်။ ဤတွင် ရော်ဘင်ဟုဒ်က ဓားရှည်ကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပြောသည်။
“ဟုတ်လား၊ ချမ်းသာသွားပြီလား၊ ဒါဆိုရင် ရွှေအိတ်ကို ပြန်ပေး။”
No comments:
Post a Comment